Rozdział 40

-Nie spełniłaś mojej prośby , więc pożałujesz.
Po całym ciele przeszły mi ciarki , odwróciłam się na pięcie , a osobę , którą tam zobaczyłam , tylko upewniły moje podejrzenia.
-J...jak ty się tu znalazłaś ? - szepnęłam , idąc tyłem , żeby tylko uciec przed Nią.
Zaśmiała się szyderczo i rzuciła się w moją stronę. Przewróciłam się , a ona usiadła na mnie i pociągnęła mnie za włosy. Krzyknęłam.
-Więzienny strażnik nie mógł się oprzeć mojej urodzie. - odpowiedziała , coraz mocniej ciągnąc mnie za włosy. - Dzisiaj dopełnię swoją obietnicę. Zabiję cię.
Na dźwięk tego słowa krzyknęłam. Przed oczami przeleciało mi całe moje życie. Wiedziałam , że Danielle jest do tego zdolna.
-Em...powinnaś...być. - usłyszałam głos mojej menadżerki. - Co ty tu do cholery robisz ?!
Carter znała tę historię z Dani i wcale jej się nie spodobała. Była strasznie wkurzona na ochronę , która jak się okazało była na piwie w pobliskim barze. Carter bez chwili zastanowienia rzuciła się na Danielle i..nieźle ją urządziła. Danielle miała złamaną rękę i podbite oko. Menadżerka kazała mi iść na scenę i zapewniła mnie , że zaraz zadzwoni po karetkę. Poprawiłam fryzurę i wybiegłam na scenę.

***

Siedziałam na łóżku Magdaleny , która przeczesywała moje mokre włosy. Miałam na sobie rozciągniętą koszulkę mojego taty z zespołem AC/DC i szare , przy duże dresy. Czułam jak bardzo trasa dała mi się we znaki. Nigdy bym nie założyła tej starej koszulki ojca , ale strasznie za nim tęskniłam i chciałam mieć na sobie coś , co należało do Niego. Pociągnęłam nosem.

-Hej mała , co się dzieje ? - zapytała Magdalena , przestając czesać moje włosy.

Znowu się rozkleiłam. Miałam dość tych wszystkich emocji. Po show dowiedziałam się od Carter o zarzutach Danielle. Nie były one motywujące. A co gorsza , czułam się jakbym to ja je popełniła.

-Wiesz...strasznie tęsknię za rodziną...a tak właściwie mam też podły humor. - wybełkotałam , uśmiechając się lekko.

-Dlaczego ?

Mocno zacisnęłam pięści.

-Chodzi o Danielle. - odwróciłam się i spojrzałam na Mag. Miała zmartwiony wyraz twarzy. - Ona nie zrobiła nic takiego. To wszystko przeze mnie.

Niebieskie oczy Poleis nagle się powiększyły. Czułam , że czeka na moją opowieść. Nie powiedziałam jej nic o Louis'e. Mocno złapała mnie za rękę , jakby chciała upewnić mnie , że mogę jej zaufać.

-Jej napad był uzasadniony. Zniszczyłam jej życie. Pamiętasz tę imprezę , na której wyznała prawdę ? Dolałam do jej herbaty serum prawdy. Ona miała mnie na smyczy...musiałam coś zrobić. Była z Liam'em , a lizała się z innymi to było nie w porządku. Tak samo moje zachowanie wobec Harry'ego. Ja zdradziłam go z Lou. - po ostatnim słowie zamknęłam oczy. Zbyt bardzo bałam się reakcji Magdaleny. Po moich policzkach spłynęły łzy. Nagle moje twarz znalazła się na ramieniu Mag. 

-Emily , postąpiłaś dobrze. - zapewniła mnie przyjaciółka , gładząc po plecach.

-Dziękuję ci. - szepnęłam , obejmując ją.

-Za co ?

-Za to , że jesteś taką wspaniałą przyjaciółką.

***

Szwędałam się po centrum handlowym w Aarhus. Musiałam jakoś odreagować to , co miało miejsce kilka godzin temu. Siedziałam na komisariacie czekając na przesłuchanie w sprawie zajścia Dani. Byłam strasznie zestresowana. Wszyscy na posterunku byli dla mnie bardzo mili , ale to i tak nic nie dało. Wyśpiewałam im wszystko , oprócz mojego romansu. Miałam z tego powodu wyrzuty sumienia. A za kilka godzin niezbyt miłe spotkanie. Kolacja z Marie. Na wystawach było pełno ubrań , ale żadne nie było odpowiednie na tę okazję. Musiałam znaleźć jakąś sukienkę. Mama zawsze powtarzała mi , że na uroczyste okazje obowiązkiem jest założenie sukienki. Mijałam właśnie jedną z wielu wystaw , gdy moim oczom ukazała się cudowna kiecka. Złota sukienka vintage. Szybko wbiegłam do sklepu , zabrałam z wieszaka i poszłam do przymierzalni. Kiecka była jakby uszyta specjalnie dla mnie. Przejechałam dłońmi po materiale i okręciłam się. Będzie wyglądała bosko z moimi białymi butami typu Mary Jane. Zamieniam się w Mag. - pomyślałam. Zdjęłam sukienkę i ubrałam strój codzienny. Przy kasie pani zapakowała mi ją do torby o kolorze starego złota. Grzecznie podziękowałam i wyszłam. Postanowiłam pójść do małej restauracji , którą widziałam przy wejściu. Koło restauracji siedziała dziewczyna z kapeluszem przed sobą. Zrobiło mi się strasznie smutno i wrzuciłam jej 50 Euro. 

-Dziękuję. - mruknęła dziewczyna , rzucając mi coś w rodzaju uśmiechu. - Bardzo ładna bluza.

Spojrzałam na bluzę , którą miałam na sobie. Był to niemodny model w kolorze głębokiego fioletu kupiony kiedyś na wyprzedaży w Top Shopie. Uśmiechnęłam się pod nosem i zdjęłam bluzę.

-Proszę. - rzekłam , podając dziewczynie bluzę. Wydawała mi się znajoma , jakbym z nią kiedyś rozmawiała. - Masz może ochotę na lunch ?

-Nie , nie mogę. - odparła , ubierając na siebie bluzę.

-Czy nie wiesz , że mi się nie odmawia ? - zapytałam , robiąc poważną minę. Po chwili zaśmiałam się i pomogłam jej wstać. Ruszyłyśmy w stronę restauracji. W środku pachniało rybami i owocami morza , których nienawidziłam. Usiadłyśmy , a wysoki blondyn przyniósł nam menu. Było tam tylko jedno danie bez owoców morza. I właśnie je zamówiłam.

-Poproszę sałatkę Cezara. - powiedziałam , podając kelnerowi kartę dań.

-Hmm...a ja poproszę placuszki z Quahongów.

W lokalu poza nami byli jacyś starsi państwo , którzy wyglądali na szczęśliwych. Przypominali mi moich dziadków , którzy byli już w związku małżeńskim od 30 lat , a między nimi miłość kwitła. Nagle do restauracji weszła grupa nastolatków. Kilku chłopaków w szerokich spodniach i dwie wysokie dziewczyny z o wiele za krótkimi spódniczkami. Omietli cały lokal władczym spojrzeniem , które zatrzymało się na nas.

-Patrzcie suczka znalazła sobie koleżankę. - zadrwił chłopak z bandaną na głowie. Chyba nie miał pojęcia z kim zadziera. Rzuciłam mu karcące spojrzenie i dodałam:

-Trzymaj tutaj 10 Euro i kup sobie pasek do spodni. Twoi rodzice na pewno są ubodzy. Będę się za ciebie modlić.

Chłopaka zamurowało i cały czerwony wyszedł wraz ze swoją grupą. Usłyszałam cichy chichot. Dziewczyna obok mnie śmiała się. Znałam ten śmiech. Pamiętałam go z dzieciństwa....
________________________________________________________________________________________
To już czterdziesty rozdział. Cieszę się , że ze mną tyle wytrzymaliście , ale to jeszcze nie koniec. Akcja trochę się rozwinie w następnym rozdziale. Mam nadzieję , że się podoba. ; ) A ! Za niedługo pojawi się też nowy wygląd , który jest naprawdę boski. :D