Rozdział 45

Leć do tego kim jesteś
Wspinaj się na twoją gwiazdę 
Uwierz, że znajdziesz skrzydła

Lecieliśmy właśnie samolotem do Dublina na nasz przedostatni koncert. Wszyscy byliśmy strasznie zmęczeni trasą i najchętniej zaszylibyśmy się w naszych łóżkach i z nich nie wychodzili. Spojrzałam za okno. Pod nami rozciągały się niesamowite widoki. Chciałam pokazać je Hazzie , lecz gdy obróciłam głowę zobaczyłam że śpi.  Uśmiechnęłam się do siebie , pocałowałam go w czoło i rozejrzałam się po samolocie. Louis był zaczytany , Liam gadał ze swoim wymyślonym przyjacielem , Niall z Nickole zacieszali że lecimy do rodzinnego kraju blondyna , Zayn miał w uszach słuchawki i podśpiewywał cicho. Jedyną osobą , z którą mogłam pogadać była Magdalena. Wzięłam z talerza winogrono i rzuciłam w nią. Mag spojrzała w moją stronę , posłała mi przepiękny uśmiech i wskazała na wolne miejsce obok siebie. Wstałam i poszłam w stronę wolnego fotela. 

-Nudzi Ci się , hm ? - zapytała Magdalena , uśmiechając się promiennie. Zawsze , kiedy ze mną rozmawiała - uśmiechała się. A gdy ona się uśmiechała to i ja się szczerzyłam.

-Bardzo.

-Ja już nawet nie dostrzegam tej nudy podczas lotu. - rzuciła Mag , odgarniając z czoła kosmyk włosów.

-Jak to ? - zapytałam zdezorientowana.

Magdalena zaśmiała się i walnęła mnie zabawnie w ramię. Na jej ręce wisiała piękna bransoletka , której nigdy wcześniej nie widziałam. Była srebrna z serduszkiem , na którym napisane było For The Love Of Daughter. 

-Ładna bransoletka. - mruknęłam , wskazując na nadgarstek na którym wisiała.

Poleis popatrzyła na nią i lekko się wyszczerzyła.

-Dostałam ją na 14 urodziny od rodziców jako wyraz ich miłości. Wiesz , byli bardzo zapracowani. Można powiedzieć , że wychowali mnie dziadkowie. Cammie ma identyczną. Zawsze zakładam ją , gdy za nią tęsknię. - odparła brunetka , obracając bransoletkę wokół nadgarstka. Wiedziałam , co czuje. Strasznie tęskniłam za Jessie. Nie mogłam niestety z nią pogadać. Nie byłam dla niej rodziną , w końcu mój ojciec tak naprawdę nim nie jest. Moje oczy zamgliły się. Czułam się zraniona. Mag zauważyła to i przytuliła mnie. Dobrze , że miałam kogoś takiego jak ona. Kogoś tak wspaniałego.

***

Leżałam w Tour Busie na łóżku. Nie mogłam spać. Strasznie się denerwowałam. Za dwa dni na rynek wchodzi moja debiutancka płyta "Little But Loud". Bałam się , że będzie to totalna porażka. Usłyszałam czyjeś kroki. Szybko wrzuciłam pod poduszkę Iphone'a i udałam , że śpię. Ktoś przysiadł na moim łóżku. 

-Em , wiem że nie śpisz. - oznajmił Tomlinson. Louis ostatnio zaczął spotykać się z Fleur (kuzynka Harry'ego). Nie za bardzo ją polubiłam , więc trzymałam się od nich z daleka. W tym od Lou. Otworzyłam oczy i usiadłam. 

-Co się dzieje ? - spytał Boo Bear.

Hm , wiesz jestem sierotą , tęsknię za osobą całkowicie mi obcą , boję się że mój album będzie do kitu. - pomyślałam. Byłam wykończona psychicznie jak i fizycznie. Od kilku dni nic nie jadłam , a ćwiczyłam intensywnie. Mój głos też nie był w najlepszej formie. Wysokie dźwięki w ogóle nie wydobywały się z mojego gardła. Bałam się , po prostu się bałam że wszystko nad czym pracowałam od roku , szlag trafi. 

-Boję się , że mój album będzie totalną klapą. - odparłam , odwracając wzrok. Czułam się jak na spowiedzi. Parsknęłam śmiechem , rozśmieszyło mnie wyobrażenie Louis'a w sutannie. 

-Nie masz się czym martwić , mała. Twoja płyta na pewno będzie bombowa. Twoja muzyka nie może być zła. - ciągnął Tommo , kładąc mi rękę na kolanie. Poczułam w sercu ukłucie. 

-Louis , czy Fleur stanie pomiędzy mną a Tobą ? Czy między nami coś się zmieniło ? 

Brunet przyciągnął mnie do siebie i przytulił. Brakowało mi uścisków. Brakowało mi Louis'a. Po policzkach spłynęły mi łzy. 

-Nic się nie zmieniło , Em. Nadal jesteś moją przyjaciółką i to nigdy się nie zmieni. 

Pociągnęłam nosem i wtuliłam się w Boo Bear'a. 

-Tęskniłam Lou.

-Tęskniłem Emily.