Rozdział 41

-Sofia ? - spytałam , patrząc na roześmianą twarz. Byłam niemal pewna , że to ona. Musiałam znać odpowiedź. Dziewczyna przestała rechotać , a jej twarz przybrała poważny wyraz.
-Taak. - odpowiedziała , przeciągając samogłoski. Rzuciłam się na jej szyję i mocno przytuliłam. Wyglądała na otępiałą.
-To ja. Emily Backstorm. - dodałam. Sofii opadła kopara. Jej oczy błysnęły.
-Emily. Woow , bardzo się zmieniłaś. - oznajmiła , mierząc mnie wzrokiem.
-Ty też.
Sofia w żadnym stopniu nie przypominała tej samej osoby , którą spotykałam niemal codziennie dwa lata temu. Wtedy nosiła sukienki od Chanel , buty od Dee Zee i żakiety od Prady , miała blond włosy , takie same jak jej młodsza siostra Marie. A teraz ? Jej włosy były kolorowe niczym tęcza , na nogach miała tenisówki (totalne bezguście) , jej nogi opinały za duże jeansy o niemodnym kroju , a bluzka wyglądała , jakby był to przerobiony worek na ziemniaki.
-Co się stało , Sofii ? - zapytałam , patrząc na nią.
Jak dobrze pamiętałam Sofia chciała zostać modelką. Miała do tego idealne warunki. Była wysoka , miała ładną buźkę , wyczucie stylu i długie , zdrowe włosy.
-Ojciec wyrzucił mnie z domu. - mówiła Sofia drżącym głosem. - Wiesz dlaczego ? Bo oznajmiłam mu , że mam zamiar podróżować po świecie.
Zmarszczyłam brwi. Owszem , pan Brian był człowiekiem , którego łatwo było wkurzyć , ale nie posunąłby się do tego by wyrzucić córkę z domu. Na miłość Boską ! Jedna z jego wielu restauracji nosiła jej imię.
-Znam twojego ojca i...
-Nie pozwoliłaś mi dokończyć. - mruknęła , okręcając różowe pasemko wokół palca. - To pokręciłoby jego wszelkie plany. Nie miałby komu pozostawić sieci restauracji.
Wszystko stało się jasne. Pan Brian całe życie pracował na te restauracje , one były dla Niego jak dzieci. Tylko , że one przynosiły dochody. Nie zniósłby tego , gdyby dorobek jego życia przepadł.
-A co z Marie ?
-Ha ! Ona oczywiście jest ważniejsza. Ojciec kazał jej spełniać marzenia wpłacając na jej konto sześciocyfrową liczbę.
W mojej głowie pojawił się plan. Całkiem niezły plan.
-Wiesz , co...dzisiaj wieczorem idę na kolację do twojego ojca i myślę , że uda mi się nieco pozmieniać plany Marie.
Sofia uśmiechnęła się i mruknęła:
-Zawsze wiedziałam , że jesteś bystrzejsza od mojej siostruni.
Kelner do naszego stolika przyniósł zamówienie.
-Nie jestem głodna. - szepnęłam.
-Ja też nie.
Zostawiłam na stole 20 Euro i razem z Sofią wyszłyśmy z restauracji.

*** 

Siedziałam w restauracji razem z Hazzą , Marie i jej ojcem.

-Co słychać u Sofii ? - zaczęłam rozmowę. Pan Brian rzucił mi oskarżycielskie spojrzenie. Nie było zadowolony z pytania , pewnie w tamtym momencie nie był też zbyt uradowany moim towarzystwem. Otrzepał swoją kamizelkę i odpowiedział:

-Wszystko dobrze.

Łgał jak z nut. Brzydziłam się całą tą restauracją , panem Brian'em oraz Marie.

-A wie pan co. To dziwne. Bo spotkałam ją dzisiaj w centrum i żebrała. - rzuciłam bardzo ostrym tonem. Harry przesypujący sól nawet podniósł głowę zdziwiony. 

-To był jej wybór. - zagrzmiał właściciel restauracji. Miał głos niski i gruby. Bardzo męski , ale jeśliby mnie wkurzył mogłabym wrzasnąć na tyle głośno , że wszystkie szyby popękałyby.

-Nie to pan nie dał jej wyboru. - warknęłam. - Wie pan , że to podłe zachowanie jak na osobę publiczną. Gdyby tylko prasa się dowiedziała.

-Czy to szantaż ?

H teraz z zaciekawieniem przyglądał się kłótni. Jakby oglądał jedną z głupawych wenezuelskich telenoweli. Uniosłam ręce w geście obronnym. 

-W żadnym wypadku , o prostu wspominam o tym panu. I wie pan , to nie jest dobry pomysł , żeby Marie podróżowała i spełniała marzenia. - zaświergotałam głosem ociekającym słodyczą.

Pan Brian rzucił mi zaciekawione spojrzenie.

-Dlaczego ?

Zaśmiałam się sarkastycznie. A mój sarkastyczny śmiech nigdy nie zapowiada czegoś dobrego. Mam wtedy napad głupawki albo naprawdę okropny plan , który zamierzam wcielić w życie. W tym wypadku była to jednak odpowiedź B.

-Marie nie jest osobą asertywną. A co gdyby wpadła w krąg narkomanów i wywołałaby skandal ?! Mogłaby też zostać zmuszona do pracy w domu publicznym , a kiedy by się sprzeciwiła mogliby ją zabić... - rozpoczęłam mowę , którą przygotowałam sobie jeszcze przed kolacją. - Mogłaby również zajść w ciążę.

Pan Brian gładził się po swojej okazałej brodzie , patrząc w nie zidentyfikowany punkt. Bingo ! Moja przemowa dała mu powody do myślenia.

-Zobaczcie ! Przynieśli banany w czekoladzie ! - zawołała Marie , by tylko wyrwać ojca z zamyślenia. 

-Masz rację Emily...Marie powinna raczej...

-...odziedziczyć sieć restauracji. - dokończyłam. Pan Brian uśmiechnął się do mnie promiennie. Spojrzałam w stronę byłej przyjaciółki. Siedziała skulona na siedzeniu. Nie umiała się sprzeciwić ojcu , więc wiedziałam że sprawa jest załatwiona.

-Przepraszam was , ale muszę zadzwonić do Sofii. - dodał pan Brian.

Wstałam i ruszyłam w stronę wyjścia. Noc była pogodna i optymistycznie zapowiadała następny dzień. Tak samo czułam się ja. Pełna optymizmu i pokojowo nastawiona do życia.

_________________________________________________________________________________________

Witam kochani ! To już 41 rozdział. Jak zauważyliście na stronie pojawił się nowy szablon , który wykonała dla nas moja przyjaciółka - Wiktoria. Serdeczne dzięki. Mam dla was pewną niespodziankę. Więc dzisiaj zdradzę wam , że do końca pozostało 8 rozdziałów + epilog. Dziękuję wam za wszystkie komentarze i mam nadzieję , że dotrwacie ze mną do końca. Devonne.